Deze mooie antieke groen glazen presse papier met witte bloem en blauwe bladeren is omstreeks 1870 in Engeland gemaakt. De presse papier is een zogenaamde ‘Dump paperweight’ of ‘glass Dump’* en weegt 542 gram is 6.9 cm hoog en heeft een diameter van 7.3 cm. Aan de onderzijde zit een pontil* merk.
*Glass Dumps zijn gemaakt in Engeland in de periode tussen 1820 en 1914 de zogenaamde Victoriaanse regeringsperiode van de Engelse koningin Victoria die liep van 1837 tot 1901. De glass Dumps werden in die tijd aan het einde van de dag gemaakt van het overgebleven groene flessen glas dat anders weggegooid ‘gedumpt’ zou worden. De glasblazers uit het noordoosten van bijvoorbeeld de in Sunderland gevestigde glasblazerijen of die van de in Yorkshire gevestigde glasblazerijen zoals die van John Kilner en de Redfearn Brothers konden hiermee nog wat extra geld verdienen. Glass Dumps zijn in vele maten gemaakt sommige zijn zo groot dat ze als deurstopper dienden, de kleinere Dumps werden gebruikt als presse-papiers of gewoon als ornamenten. Tegenwoordig zijn de glass Dumps een gewild verzamelobject. De glass Dumps zijn gemaakt tot rond 1920, toen het op de hand maken van flessen werd overgenomen door de gemechaniseerde industrie.
Een *pontil merk is een litteken, een ruwe of soms scherp aanvoelende plek dat meestal aan de onderzijde van een glazen object zit (soms zit het ook aan de zijkant). Hieronder een beschrijving van hoe het pontil merk ontstaat tijdens de fabricage van een glazen object: Het pontil merk ontstaat door een klein stukje heet glas met een stalen staf, het pontil, tegen de bodem van het nog te fabriceren glazen object te kleven zodat men het nog vloeibare glazen object kan afwerken. Als het stuk klaar is wordt deze van de pontil afgetikt en gaat de koeloven in waar het glas langzaam gekoeld wordt zodat het materiaal spanningsvrij is en niet meer spontaan kapot kan springen. Als men na (meestal) vierentwintig uur (grotere stukken hebben soms dagen nodig om af te koelen) de koeloven leeghaalt worden de stukken verder afgewerkt. Dit doet men tegenwoordig door het breukvlak van de pontil op het glazen object weg te slijpen, men slijpt het litteken glad of soms slijpt men er ter verfraaiing van het stuk er zelfs een ster in.
In de achttiende eeuw liet men het pontil litteken voor wat het was en heden ten dage geeft de aanwezigheid van een dergelijke litteken aan dat een glazen object uit de vrije hand is gevormd of geblazen en het ook uit deze tijd stamt.
