Dit stel glasobjecten / presse papiers op voet zijn gemaakt in Frankrijk en stammen uit de 19e eeuw. De glasobjecten / presse papiers hebben een religieuze voorstelling (gemaakt van zilver- of aluminiumfolie dat opgesloten zit in het glas) van een crucifix (Christus aan het kruis). De achtergrond van deze helder glazen glasobjecten / presse papiers zijn voorzien van witte, groene en oranje stippen. De glasobjecten / presse papiers hebben twee pontil merken*: één aan de achterkant en één aan de bovenkant van de platte bol. De glasobjecten / presse papiers wegen samen 996 gram en zijn 13 cm hoog. De platte bollen hebben een diameter van 8.5 cm en de voeten hebben een diameter van 6.5 cm.
Dit soort glasobjecten komen veelal voor in België en Frankrijk, waar de glasblazers na werktijd het laatst overgebleven glas uit de glasoven mochten gebruiken om als bijverdienste voor zichzelf glasobjecten te maken. Hierbij ontstond er tussen de glasblazers vaak enige rivaliteit wie de mooiste en ook gekste objecten kon maken veelal waren dit pruikenstandaards, presse-papiers maar er zijn ook wandelstokken gemaakt die natuurlijk niet gebruikt konden worden maar dienden als mooi object om naar te kijken.
Een *pontil merk is een litteken, een ruwe of soms scherp aanvoelende plek dat meestal aan de onderzijde van een glazen object zit (soms zit het ook aan de zijkant). Hieronder een beschrijving van hoe het pontil merk ontstaat tijdens de fabricage van een glazen object: Het pontil merk ontstaat door een klein stukje heet glas met een stalen staf, het pontil, tegen de bodem van het nog te fabriceren glazen object te kleven zodat men het nog vloeibare glazen object kan afwerken. Als het stuk klaar is wordt deze van de pontil afgetikt en gaat de koeloven in waar het glas langzaam gekoeld wordt zodat het materiaal spanningsvrij is en niet meer spontaan kapot kan springen. Als men na (meestal) vierentwintig uur (grotere stukken hebben soms dagen nodig om af te koelen) de koeloven leeghaalt worden de stukken verder afgewerkt. Dit doet men tegenwoordig door het breukvlak van de pontil op het glazen object weg te slijpen, men slijpt het litteken glad of soms slijpt men er ter verfraaiing van het stuk er zelfs een ster in.
In de achttiende eeuw liet men het pontil litteken voor wat het was en heden ten dage geeft de aanwezigheid van een dergelijke litteken aan dat een glazen object uit de vrije hand is gevormd of geblazen en het ook uit deze tijd stamt.
