Deze presse papier is gemaakt in België bij de glasblazerij Val Saint Lambert en stamt uit de 19e eeuw. De presse papier heeft een religieuze voorstelling (gemaakt van zilver- of aluminiumfolie dat opgesloten zit in het glas) van een crucifix (Christus aan het kruis). De achtergrond van deze helder glazen presse papier is voorzien van blauw wit groen roze en bordeauxrode stippen. De presse papier heeft drie pontil merken*: één aan de onderkant, en twee aan de zijkant waarvan er één vlak is geslepen zodat hij rechtop gezet kan worden. De presse papier weegt 325 gram heeft een diameter van 7.1 cm en is 4.5 cm hoog. Deze presse papier stamt uit de Leopold Kolisch* collectie die in oktober 1999 en december 2000 bij Sotheby’s Amsterdam geveild is. Op de laatste afbeelding is de sticker met Kolisch Vuijk en het veilingnummer van Sotheby’s nog zichtbaar, deze is inmiddels verwijderd.
*Leopold (Leo) Kolisch geboren in 1910 te Surány Hongarije en overleden in 1997 te Epe Gelderland Nederland. Leopold richtte in Rotterdam het Nederlands Transport Bedrijf op, een cargadoors bedrijf dat opbloeide onder zijn toegewijde leiding. Samen met zijn vrouw Cornelia (Coks) Vuyk bouwde hij een buitengewone en uitzonderlijke collectie van kruizen en crucifixen op tijdens hun vele reizen. Het Museum Prinsenhof te Delft heeft stukken uit de Kolisch collectie in hun collectie opgenomen, waaronder een Delfts blauw half cirkelvormig, huisaltaar met crucifix.
Een *pontil merk is een litteken, een ruwe of soms scherp aanvoelende plek dat meestal aan de onderzijde van een glazen object zit (soms zit het ook aan de zijkant). Hieronder een beschrijving van hoe het pontil merk ontstaat tijdens de fabricage van een glazen object: Het pontil merk ontstaat door een klein stukje heet glas met een stalen staf, het pontil, tegen de bodem van het nog te fabriceren glazen object te kleven zodat men het nog vloeibare glazen object kan afwerken. Als het stuk klaar is wordt deze van de pontil afgetikt en gaat de koeloven in waar het glas langzaam gekoeld wordt zodat het materiaal spanningsvrij is en niet meer spontaan kapot kan springen. Als men na (meestal) vierentwintig uur (grotere stukken hebben soms dagen nodig om af te koelen) de koeloven leeghaalt worden de stukken verder afgewerkt. Dit doet men tegenwoordig door het breukvlak van de pontil op het glazen object weg te slijpen, men slijpt het litteken glad of soms slijpt men er ter verfraaiing van het stuk er zelfs een ster in.
In de achttiende eeuw liet men het pontil litteken voor wat het was en heden ten dage geeft de aanwezigheid van een dergelijke litteken aan dat een glazen object uit de vrije hand is gevormd of geblazen en het ook uit deze tijd stamt.
